Het is dan zover. De vakantie zit er bijna op. De rest van de dag zal het vliegen worden.
Onze eerst vlucht naar Philadelphia vertrekt om 11 uur. We staan om 6 uur op aangezien we ook nog onze huurwagen moeten inleveren. Omwille van onze vorige ervaringen met het verhuurbedrijf nemen we geen risco en plannen we genoeg tijd in. Gelukkig gaat alles heel vlot en nemen we afscheid van onze Chevy die het goed volgehouden heeft tot het einde, ondanks alle beproevingen.
Voor onze twee vluchten heeft Wim gelukkig de plaatsen aan de nooduitgang kunnen versieren .. wat zeker geen overbodige luxe is.
Op 1 oktober om 10.15 komen we aan op Zaventem … natuurlijk is het aan het regenen.
De vakantie is over , terug naar de realiteit nu. 😀
Zoals elke morgen de laaste paar dagen … opstaan … douchen en naar de lokale Starbucks gaan voor te ontbijten. Daarna zetten we koers richting de befaamde MulHolland drive. Vanop verschillende overzichtspunten kan je een blik werpen op Hollywood.
Na MulHolland drive brengen we een bezoek aan de Hollywood Bowl. Hier hebben de grootste artiesten van deze en vorige eeuw opgetreden.
Van daaruit zetten we koers richting Santa Monica. Ondertussen rijden we nog over de Hollywood & Sunset boulvard.
In Santa Monica brengen we de hele namiddag door met relaxen op het strand.
‘s Avonds zetten we terug koers naar Los Angeles voor onze laatste overnachting.
Onze volgende bestemming is Santa Barbara waar we afgesproken hebben met Eric (bzflag speler). Eerst maken we tijd voor lunch waarna Eric onze gids is doorheen Santa Barbara.
Santa Barbara is heel verschillend qua architectuur toz van andere Amerikaanse steden. De gebouwen zijn praktisch allemaal gebouwd in Spaans/Indiaanse stijl. We bezoeken het prachtige gerechtsgebouw dat volledig heropgebouwd werd na een aardbeving die Santa Barbara teisterde in 1925.
Daarna gaan we naar de missiepost waar de Spaanse Franciscanen de Chumash tot het christendom bekeerden.
Op weg naar de beach van Santa Barbara doorkruisen we de meer toeristische straten en het is duidelijk dat het hier een stad is voor mensen die geld hebben.
Aangekomen aan de pier krijgen we ook onmiddellijk de mindere prettige kanten van de Amerikaanse maatschappij te zien. In het strand staan onmetelijk veel witte kruisen geplant, één voor elk gesneuvelde soldaat in Irak. De teller staat momenteel al op meer dan 4000 doden en meer dan 30000 gewonden.
Na een bezoek aan de pier brengen we ook nog een bezoek aan de jachthaven.
In de late namiddag nemen we afscheid van Eric en zetten we koers naar Malibu om daar de zonsondergang te spotten op het strand.
We ontmoeten daar nog een Iranees die ooit in Oostende was geweest. De wereld is soms klein.
Vanuit Malibu rijden we door naar Van Nuys (Los Angeles) voor te overnachten. Als we onze kamer betreden blijkt plots dat we er ook niet meer uitkunnen. Na een telefoontje naar de vrouw aan de receptie komt deze plots opdagen met een struise (lees : dik) kerel die de security verzorgd. Ze vertrouwt het zaakje duidelijk niet. We krijgen een andere kamer … de voorlaatste overnachting in de US is een feit.
Naarmate het einde van onze trip nadert doen we het wat rustiger aan.
In de voormiddag namen we de tijd om de motels te reserveren voor de komende dagen alsook de nodige afspraken te maken met de mensen die we nog gaan ontmoeten. Voor ontbijt/lunch doen we beroep op de lokale Starbucks, wat bijna een traditie begint te worden de laatste dagen. We tanken ook de laatste maal onze wagen vol waarmee we al meer dan 6000km hebben afgelegd.
De namiddag vulden we op met een stevige wandeling langs de beach van Pismo Beach. De hele kustlijn was gehuld in een dichte mist en er was geen straaltje zon te bespeuren maar toch was er enorm veel activiteit.
Veel amerikanen gebruiken het weekend om te relaxen op het strand. Men speelt er beach volley, men surft, vist en de jongste vangen kwallen tot ongenoegen van de mama.
In de late namiddag zetten we koers naar Santa Maria. ‘s Avonds hebben we een afspraak met Arwyn (dochter van Jolie) en gaan we uit eten. Na een heel gezellige avond bijpraten over alles en nog wat is het tijd om terug te keren naar het motel en te slapen. Morgen hebben we afspraak in Santa Barbara.
Vandaag opnieuw een overgangsetappe, van San Francisco richting Zuid-Californië. We kiezen voor de US 1, die bijna constant langs de kust van de Pacific loopt. En al heel snel na ons vertrek hebben we prijs: in Pacifica is het van Surfin’ California.
Via Monterey en Carmel, waar Clint Eastwood ooit de burgemeesterssjerp droeg, rijden we door het Big Pfeifer Sur Park. De kuststrook zorgt voor veel afwisseling tijdens de autorit.
Even verder zijn de kiters en windsurfers aan de slag.
Rond 18u15 komen we aan in Pismo Beach.
Veel volk in de Starbucks vlakbij ons motel, vooral werknemers van de luchthaven en alle aanpalende bedrijven. We trekken opnieuw naar het centrum van San Francisco.
De chauffeurs van het openbaar vervoer zijn er heel behulpzaam, en zo raken we via trams, trolleys en bussen tot op de toppen van de Twin Peaks, met een mooi uitzicht over San Francisco.
We eten in Haight Ashbury, een wijk waar de hippie-sfeer nog altijd blijven hangen is. Het Golden Gate Park is een immens park, van daar nemen we de bus naar The Presidio, het park aan de voet van de Golden Gate brug.
‘s Avonds zitten we opnieuw met heel wat fans van de San Francisco Giants op de trein naar South San Francisco. De sfeer is redelijk uitgelaten, de lokale sherrifs zijn prominent aanwezig.
Met de trein sporen we naar het centrum van San Francisco. Vanaf Pier 40 lopen we langs de baai richting Golden Gate brug. Op bepaalde meren nu grote cruise-schepen aan.
Op andere pieren worden in de loodsen nog altijd goederen gestockeerd. We merken o.m. het volledige Chimay-assortiment op. Op Pier 39 kan je over de koppen lopen, niet alleen van de toeristen, ook van de kolonie zeeleeuwen die er poseren.
Elders ligt een onderzeeër en een schip uit de W.O. II aangemeerd. Vanop bijna elke pier heb je een uitzicht op Alcatraz.
Langs het traject van één van de cable cars komen we uiteindelijk in Chinatown terecht, waar we al snel door een assertieve chinese binnengeroepen worden om er te eten. ‘s Avonds sporen we terug naar South San Francisco, samen met heel wat supporters van de San Francisco Giants, de lokale baseball-club.
Vandaag gaat het richting de westkust van Californië. Dat betekent heel wat kilometers voor de boeg, maar eerst bezoeken we nog Bodie. Nu is dit een spookstad, maar ooit was Bodie groter dan San Francisco. Halverwege de 19de eeuw ontdekte men er goud, en dat lokte vele avonturiers naar dit oord. In de saloons raakten de gemoederen soms oververhit, de hoeren hadden ook al snel de weg naar Bodie gevonden, en er werd er lustig op los gepokerd. Vandaag dat iedereen schande sprak van Bodie. De goudmijn raakte stilaan uitgeput, en een grote brand in 1937 verwoeste een groot deel van Bodie. Vandaag de dag lokt Bodie vooral toeristen, die komen proeven van de speciale sfeer die uitgaat van huizen die halsoverkop verlaten werden.
Na Bodie rijden we naar San Francisco. Eerst moeten we via de Sonora-pas de Sierra Nevada oversteken. Eens de Sierra Nevada achter ons ligt wordt het weer warmer, en drukker op de weg. We rijden langs Silicon Valley, snelwegen met 5 vakken, waarbij het linkervak het vlotste vooruit gaat: dit vak is enkel voor bussen en carpool-wagens met minimum 2 inzittenden. Aangezien we ons daar ook toe rekenen bereiken we op een schappelijk uur het motel in South San Francisco.
Na enkele picnic-aankopen in Lee Vining, nemen we opnieuw de Tioga-pas richting Yosemite-park. We rijden niet meer tot aan de Yosemite-vallei, maar blijven in de omgeving van Tuolumne Meadows. Olmsted Point biedt een mooi uitzicht op de Half Dome. In het Visitor Center van Tuolumne Meadows nemen we inlichtingen over de wandeling naar Elisabeth Lake. Deze wandeling vertrekt vanop het nabijgelegen kampeerterrein. Daar gelden strenge regels rond voedsel en etensresten. Zo mogen er bij de afwas geen etensresten meer kleven aan de borden of het bestek. Etensresten in het afvalwater trekken beren aan. Helemaal uit den boze is voedsel in de auto laten liggen. Daarom zijn er verschillende berenkluizen voorzien waarin je alles wat eetbaar is moet achterlaten. Een ideale gelegenheid om onze chevy-vwatuur eens grondig uit te kuisen.
Eens die taak achter de rug ligt kunnen we vertrekken naar Elisabeth Lake. Deze keer geen geplaveide paden, en bijna geen andere wandelaars onderweg. We blijven een hele tijd aan het prachtige bergmeer.
Na Yosemite Park bezoeken we nog Mono Lake, een meer met een zeer hoog zoutgehalte, dat sedert de jaren ’40 stilaan uitdroogde. De bronnen die het meer normaal moeten aanvullen werden toen afgeleid om drinkwater te voorzien voor Los Angeles. Sedert enkele jaren probeert men het meer opnieuw op peil te brengen. De bronnen van het meer zorgen voor speciale kalkafzettingen. Sommige van die kalkafzettingen staan door het zakken van het waterpeil al jaren droog, anderen steken bij laagwater uit het meer op.
‘s Avonds eten we in de Virginia Creek Settlement. De uitbater is zo behulpzaam om te zeggen dat een een large pizza onmogelijk door één persoon te verorberen valt.
Eerste dag van de herfst, waarbij de ochtendtemperatuur in Mammoth Lakes heel ver van het gemiddelde in Death Valley ligt. Via de Tioga-pas rijden we Yosemite park binnen. Het is heel druk in het park, vele Amerikanen maken er een zondagsuitstap.
Na enkele tussenstops en een ontmoeting met een ranger op een ezel bereiken we Yosemite Village. We parkeren de auto in Curry Village, en na de picnic nemen we de shuttle naar Happy Isles. Van daar vertrekt een wandeling naar Verdan Falls. Er wordt heel wat uitgezweet en afgehijgd, maar bovenaaan de Verdan Falls is het aangenaam uitblazen in idylisch landschap.
Terug in Curry Village rijden we naar Glacier Point, waar we net op tijd zijn om de Half Dome, de berg die bijna overal te zien is in Yosemite, bij zonsondergang te bewonderen. Een ranger geeft er enthousiast uitleg bij het landschap: welke bergen we zien, hoe die aan hun namen kwamen,…
Na Glacier Point rijden we terug naar Yosemite Lodge om er nog iets te eten. Daarna moeten we de hele Tioga-pas terug afleggen. Onderweg is het uitkijken voor overstekend wild, vooral herten. Rond 23u30 komen we aan in Bridgeport. De Virginia Creek Settlement is een origineel motel in blokhutstijl, dat nogal bij vissers in trek is.